blijf op de hoogte!
blijf op de hoogte!
Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief
De koning der roofdieren
278 personen hebben dit op hun Bucket List staan.
44 personen zijn hier geweest
De tijger (Panthera tigris) is een bijzonder dier. Hieronder vind je de beste informatie over de tijger.
Veel reizigers die naar Azië reizen, willen ook graag een tijger zien. En dan niet in een dierentuin, maar in het wild. Ik heb het gedaan en het is een unieke excursie. Dit roofdier kun je op talloze plekken in nationale parken ontmoeten, al moet je wel wat geluk hebben.
Verreweg de beste plek om tijgers te zien is India. In diverse nationale parken kun je zelfs op tijgersafari. Je vindt ze ook in landen als Bangladesh, Nepal en Bhutan. De Siberische tijger leeft zelfs in een groot deel van Rusland. Dit is volgens onderzoekers de grootste tijger. Ook in China en Zuid-Korea leven deze roofdieren.
Met name in India kun je dit dier tegen komen als je op safari gaat. Ik had diverse ontmoetingen met dit roofdier, die soms opvallend dichtbij de jeep komen. In dit artikel noem ik de plekken waar het roofdier leeft en hoe je ze het beste kunt zien. Dit kan via een tijgersafari in de nationale parken bijvoorbeeld.
Het lefgebied van een tijger varieert van 100 tot 1.000 vierkante kilometer. Het hangt af van het aantal prooidieren in het gebied.
Tijgers zijn carnivoren. Dit houdt in dat ze vlees eten. En dat eten moet vers zijn. Ze jagen op dieren zoals diverse muntjaks, waterbuffels, wilde zwijnen en diverse soorten herten. Tijgers gebruiken hun schutkleuren om deze dieren te benaderen. En om ze dan te verrassen en snel te doden met een beet in de nek. Tijgers beginnen meteen te eten, behalve als de moeder jonge dieren heeft. Dan haalt ze die op, zodat ook zij kunnen eten.
Een tijgersafari is vergelijkbaar met een safari in Afrika. Met een jeep en chauffeur ga je vroeg in de ochtend op pad. Er gaat meestal ook een parkwachter mee die werkt voor het park. Hij is met name mee om te checken of alles volgens het boekje loopt. Afhankelijk van het park moet de chauffeur een verplichte route rijden of mag je zelf je route uitkiezen.
De chauffeur let op beweging van andere dieren, maar met name op alarm calls van herten, apen en andere dieren. Dit betekent dat er een roofdier in de buurt is. Meestal wacht je dan een moment waarbij je dezelfde richting moet opkijken als de herten en apen doen. Zo heb ik onder meer een tijger met jong gespot.
Een andere manier om te zoeken is te letten op verse pootafdrukken op de weg. Dit is meestal een zandweg, waarop je goed de pootafdrukken kunt zien van een tijger. Ze volgen dit spoor dan in de hoop het dier te zien. Als hij ergens de struiken is ingegaan, wachten ze daar enkele minuten.
De grootste kans heb je op een tijger, die door iemand anders is gespot. De meeste chauffeurs staan met elkaar in contact via walkietalkies. En als er een chauffeur een tijger heeft gespot gaat hij eerst met zijn gasten foto’s maken. Om daarna zijn collega’s graag op de hoogte te brengen. Wat tot absolute chaos kan leiden als iedereen het hoort. Met name als het de eerste tijger van de dag is.
Geregeld staan er twintig auto’s bij een tijger. Vaak met ronkende motor en veel kabaal makende toeristen. En dit is wel echt anders dan in Afrika, al kan het daar ook chaotisch en druk worden. Ik vond het soms dier- alsook mensonterend. De ene auto die asociaal voor de andere gaat staan, terwijl het dier meer en meer onrustig wordt.
De meeste mensen boeken een tijgersafari van een ochtend of namiddag. Waarbij je zeker kans hebt om een tijger te zien, maar het kan ook niet. Het leuke is dat je het niet weet, waardoor de spanning groot is.
Beter is het om twee safari’s op een dag te doen. Zodat je meer kans hebt, maar ook ziet hoe de dieren in de ochtend actief zijn. En hoe ze in de namiddag ook weer actief worden als het af koelt. In de buurt van de meeste nationale parken zijn genoeg accommodaties om te verblijven tijdens de lunch bijvoorbeeld.
Het beste kun je meerdere dagen op safari gaan, zodat je kans toeneemt. Het grote voordeel is dat je dan ook veel meer soorten dieren te zien krijgt. Naast diverse soorten herten, ook apen, maar ook bijvoorbeeld een gaur (soort koe) en misschien wel wilde honden. Of, zoals ik, een lippenbeer. Twee keer zelfs in verschillende parken in India.
Naast de beroemde parken als Bandhavgarh en Ranthambore in India is het een slim idee om mindere bekende parken aan te doen. Deze natuurgebieden worden minder druk bezocht, maar hebben vaak wel degelijk een goede tijgerpopulatie.
De tijger bestaat volgens wetenschappers uit slechts één soort. En dus niet uit meerdere zoals je vaak hoort. Wel zijn er zes ondersoorten, zoals de bekende Siberische tijger en de Sumatraanse tijger. Volwassen tijgers kunnen maar liefst 250 kilo wegen. De Engelse naam die veel wordt gebruikt is het overbekende tiger; de Latijnse naam van deze katachtige is Panthera tigris. De Siberische tijger heeft als Latijnse naam Panthera tigris altaica. Hierdoor kun je afleiden dat het een ondersoort is.
Volgens schattingen leefden er rond 1900 nog zo’n 100.000 tijgers in het wild in Azië. Waaronder bijvoorbeeld ook op Bali. De oprukkende mens zorgde voor het verdwijnen van het leefgebied. Daarnaast werd de handel in tijgervellen en later de botten van deze dieren een lucratieve markt. Hiervoor werden duizenden dieren doodgeschoten.
Bij een telling begin jaren zeventig bleken er in India, het belangrijkste land voor dit dier, zo'n 3.500 tijgers in het wild te zijn. Waarvan de toekomst allerminst zeker is. Vandaar dat extra bescherming noodzakelijk is.
In 1973 werd in India Project Tiger gestart om het uitsterven van het nationale symbool te beschermen. Talloze voormalige jachtgronden van de maharadja’s (de voormalige heersers in de diverse koninkrijkjes) werden omgedoopt tot nationaal park.
Op dit moment zijn er nog 27 parken waar tijgers voorkomen in India. Althans op papier, want stroperij is nog steeds een groot probleem. In China worden de botten voor medicinale doeleinden gebruikt, terwijl de vacht een voor veel Aziaten een statussymbool is.
Bij veel natuurliefhebbers staat de tijger in de top tien om ooit in het wild te zien. De grootste katachtige ter wereld trekt inmiddels veel natuurliefhebbers naar met name India. Een goede tweede is Nepal, al is de kans daar beduidend kleiner.
Het geld van de toeristen wordt gebruikt om de parken in stand te houden. Als ook om anti-stroperij patrouilles te financieren. Diverse natuurorganisaties als Wereld Natuur Fonds, EIA, Save the Tiger Fund, zetten zich inmiddels ook in voor het behoud van de grootste kat ter wereld.
