Akropolis van Athene

Wie Athene zegt, zegt de Akropolis. Maar wat is de wereldberoemde Akropolis eigenlijk? Deze plek fungeerde ten tijde van de Myceners als belangrijke stad. Dit was tussen 2000 en 1200 v.Chr. in Griekenland.

Akropolis betekent in het Grieks bovenstad al wordt het ook vaak uitgelegd als hoogste punt van de stad. De term slaat op alle bouwwerken op de heuvel, maar wordt vaak gebruikt voor de bijzondere Dorische tempel die centraal in de Akropolis staat. De Akropolis heeft veel om te bekijken. Neem daarom de tijd voor je bezoek. Ik was een hele dag op pad om alles te bekijken.

Al mijn nieuwe reisvideo's zien? Abonneer je dan op mijn YouTube kanaal.

Het Parthenon is een van de grootste en fraaiste tempels ter wereld. En geheel gewijd aan Pallas Athena, oftewel de Maagd Athene, beschermgodin van de stad. De tempel stamt uit de 5e eeuw voor Christus en wordt als de kroon op de Griekse beschaving gezien. In het midden staat een beeld van Athena met goud en ivoren ornamenten. De tempel staat op een 156 meter hoge tafelberg. 

De bouw begon in 447, voor zover bekend zijn Ictinus en Callicrates de architecten. Phidias was de beeldhouwer, door veel wetenschappers beschouwd als de grootste kunstenaar uit de Oudheid. Nu nog steeds is de heuvel met het Parthenon in de verte te zien voor bezoekers aan Athene.

Dit heiligdom is genoemd naar de legendarische koning Erechtheus. Het is volgens wetenschappers in religieus opzicht zelfs belangrijker dan de veel grotere Parthenon. In 421 v. Chr. werd begonnen met de bouw, waarschijnlijk onder architect Mnesicles en later door Philocles en Archilochus.

Met de bouw van deze monumentale ingangen werd begonnen in 437 en voltooid in 433 v. Chr. De architect was de vermaarde Mnesicles.

Met de bouw van deze kleine tempel voor de Godin van de Overwinning werd begonnen in 427. Hij werd door Callicrates voltooid in 424 v. Chr. en is zo goed als intact.

Enkele overblijfselen uit de Myceense tijd tonen aan dat de Akropolis al 2500 jaar geleden werd gebruikt. 

Alle gebouwen blakeren tegenwoordig wit in de zon. Maar in het verleden was bijvoorbeeld het Parthenon rijkelijk gekleurd, al is daar niet al te veel over bekend. Volgens de geschriften waren talloze bronzen en marmeren beelden met onder andere veel edelstenen en geld verfraaid. Maar de eeuwenlange slijtageslag en rovers die het voorzien hadden op de vele schatten eisten haar tol. 

Na het uiteenvallen van het Griekse Rijk (en de plundering door de Perzen in 480 v. Chr.) verloor de tempel zijn functie. Hij heeft onder meer dienst gedaan als Byzantijnse kerk, Frankische kathedraal en Ottomaanse moskee. Maar ook als markthal en kruitmagazijn. 

Tijdens een gevecht in de 17e eeuw stortte onder meer het Parthenon in. Alhoewel een deel is gerestaureerd, verdwenen de laatste grootse versierselen naar de diverse musea in de wereld. Zoals de vele marmeren sculpturen die als pilaren werden gebruikt. Deze staan inmiddels te boek als de Elgin-marbles en zijn te zien in het British Museum in Engeland. Griekenland probeert al jaren deze schatten terug te krijgen.

Soms zijn stenen gewoon stenen. Mooi, maar verder weinigzeggend. Wie veel achtergronden wil weten over de Griekse Oudheid moet, in ieder geval bij de Akropolis, met een archeoloog op stap. Zodat elke steen op zijn plaats valt. Je kunt deze excursie vooraf maar ook ter plekke boeken.

Het is een verplicht nummer, maar daarom niet minder boeiend. Ga ’s ochtends vroeg op pad, dan is het nog relatief rustig en niet zo warm. Doe het nieuwe museum als laatste en sta stil bij de Propyleeën, een moeilijke term voor de monumentale ingang.

Zoek de bijzondere beelden van vier maagden, die als zuilen dienen. Ook de marmeren friezen zijn meer dan een blik waardig. Sluit je bezoek af met het Parthenon en het beeld van Athena dat uit goud en ivoor bestaat. Loop rustig rond en kijk uit over de nog immer uitdijende stad.

Bij volle maan is de Akropolis ook ’s nachts open. Het maanlicht geeft de historische gebouwen de juiste waardering. Zeker als de contouren van het Parthenon het landschap beheersen. Zoek een rustig plekje, ga zitten en laat het rustig op je inwerken. Je kan ook vlak voor zonsondergang naar boven klauteren en het laatste licht over de stad zien vallen. Terwijl je ogen langzaam aan het donker wennen.

Op de Akropolis zijn sporen van de Myceense tijd (tussen 2000 en 1200 v.Chr.) zichtbaar. Ooit heeft hier, nog voor de Parthenon, een koningsburcht gestaan. De blokken uit de 13e eeuw v.Chr. zijn nog bij de Propyleeën te zien. Het contrast is groot met de verfijnde Griekse kunst van daarna.

Veel bezoekers zoeken een goede plek om de grootsheids van de Akropolis te kunnen zien (en vast te leggen). Dat kan alleen op een afstandje. Een van de beste plekken is de Philopappou-heuvel, ook wel de heuvel van de Muzen genoemd. Deze ligt ten zuidoosten van de Akropolis. En kijk je ook over de Saronische Golf en de Argolische heuvels uit. Ideaal voor foto’s.