Ngorongoro-krater National Park

Ngorongoro Conservation Area, zoals het officieel heet, is een bijzonder natuurgebied. Dat veel meer omvat dan de bekende vulkaankrater. En het is een gebied met een bijzondere geschiedenis. Dit is een van de oudst bewoonde gebieden ter wereld. Botten, maar ook versteende voetafdrukken, bewijzen dat hier al 3 miljoen jaar geleden mensachtigen rond liepen. En dat dit mogelijk zelfs de geboorteplaats van de moderne mens is.

Wetenschappers denken dat de vulkaan ooit zo hoog als de Kilimanjaro (5.895 meter) is geweest. En dat de 16 kilometer brede krater niet door een immense eruptie is ontstaan, maar doordat de hete lava letterlijk de krater uit is gelopen. Waarna eeuwenlange erosie door regen vervolgens de rest doet. De ligging op 2.286 meter hoogte maakt het een lastig bereikbaar terrein, zeker ook door de steile kraterrand die zo’n 600 meter hoger ligt en de gehele vlakte omringt.

De bodem van de krater is bijzonder vruchtbaar. Wat veel graseters aan trekt. Sterker nog, het ligt op de overbekende migratieroute van bijvoorbeeld gnoe’s, zebra’s en Thomsongazelles. De reden hiervan is het klimaat, waardoor een grote groep dieren op zoek gaat naar vers gras. En daarbij door het Serengeti National Park trekken, het Masai Mara National Reserve alsook de Ngorongoro-krater.

Opmerkelijk is dat niet alle dieren dit gedrag vertonen. Naar schatting leven het gehele jaar in en rond de Ngorongoro-krater zo’n 20.000 dieren, tijdens de migratie het dubbele. In het kielzog van de graseters lopen altijd de roofdieren als leeuwen, jachtluipaarden en luipaarden. Maar ook de bijzondere Afrikaanse wilde hond. De roofdieren worden op de voet gevolgd door aaseters als hyena’s en gieren. Waardoor in dit relatief kleine gebied een groot aantal dieren leven. Die overigens door de beperkte vegetatie ook opvallend makkelijk zijn te zien. Niet alleen in de Ngorongoro-krater, maar in het gehele gebied.

De meeste toeristen bezoeken Ngorongoro voor de natuur. Ze willen graag de dieren zien die het gebied rijk is, waaronder de Big Five: olifant, buffel, witte neushoorn of zwarte neushoorn, leeuw en luipaard. De Ngorongoro-krater zelf is verreweg het populairst. 

De zeldzame zwarte neushoorn is het meest gezochte dier van dit hele gebied. Waarbij de kans dat je hem ziet in de Ngorongoro-krater het grootst is. Zeker als je enkele dagen hier rond rijdt. De chauffeur weet meestal we waar hij moet kijken. En anders helpt een rij met jeeps wel. Dan hoef je alleen maar te kijken waar de andere toeristen naar kijken.

Het Masaï-volk is vooral bekend van Kenia. Maar ook in dit deel van Tanzania kom je ze tegen. En je kunt kennis maken met hun rijke cultuur, hun leefwijze en hun dorpen. De families leven in boma’s, waarbij hun vee met struiken wordt beschermd tegen roofdieren. Neem de tijd om deze beroemde bewoners van Oost-Afrika te leren kennen.

In dit gebied kun je het gehele jaar op safari, er zijn altijd genoeg dieren te zien. Maar met een beetje planning is het mogelijk de jaarlijkse migratie mee te maken. Wanneer er dus veel meer zebra’s, gnoe’s en Thomsongazelles te zien zijn. Rond december lopen de migrerende dieren ook de Ngorongoro-krater binnen. In juni trekken deze dieren weer weg op zoek naar verse graslanden.

Oldupai Gorge is wereldberoemd vanwege zijn fossielen van onze voorouders die er zijn gevonden. En in het vele zand liggen er ongetwijfeld nog meer. Wie in deze 40 kilometer lange ravijn rondloopt, ziet overal kleine stukjes bot uit het zand steken. Je weet bijna niet waar je moet kijken.

Want naast botten van mensen zijn hier zo’n beetje alle voorouders van de huidige safaridieren te vinden. In het bijbehorende museum kun je zien hoe belangrijk de vondsten in deze plek zijn. Hier is de theorie ontstaan dat ‘we’ uit Afrika komen, een theorie die nog steeds staat. Dat zegt genoeg.

Op specifieke plekken in de Ngorongoro-krater kun je picknicken. En mag je zowaar de auto (even) uit voor bijvoorbeeld een plasstop. En even rustig zitten met een kop koffie en een broodje of koek in dit landschap is geen straf. De chauffeur kent de plekken en kan ook zorgen dat het ontbijt wordt geregeld. Een meer bijzonder ontbijt zul je niet snel krijgen.

Het is een bijzonder gezicht. Op een stuk klei van zo’n 25 meter zie je de afdrukken van mensenvoeten, van een volwassene en een kind. Maar ook zijn hier afdrukken te zien van dieren als bavianen, hyena’s, neushoorns en zelfs regendruppels. Waarschijnlijk liepen ze nog door de zachte as na een vulkaanuitbarsting. Regen zorgde ervoor dat de bodem hard werd, totdat ze in 1978 werden ontdekt. En drie miljoen jaar nadat hier twee mensachtigen liepen kun jij hier staan. Letterlijk een stap terug in de tijd.

Vroeg in de ochtend (meestal rond 6 uur) gaan de hekken van de Ngorongoro-krater open. Vraag je gids of chauffeur om zo vroeg mogelijk naar de ingang te rijden. Zodat je als een van de eersten de krater in kunt. Het is niet alleen lekker rustig (wat toeristen betreft) maar de dieren zijn dan erg actief. Het is dan nog niet te warm voor ze. Een zeer goed moment voor foto’s. Zeker als de zon over de kraterrand kruipt.

Je kunt op de rand van de Ngorongoro-krater overnachten. Er zijn diverse lodges en luxe tentenkampen waar je tegen het vallen van de avond kunt gaan zitten. Met een hapje of een drankje. Om te zien hoe de zon achter de kraterrand aan de overkant verdwijnt. En het licht langzaam uit de krater verdwijnt. Het is een mooie afsluiting van de dag.

Naast de Ngorongoro-krater telt dit gebied talloze andere vulkanen. Twee daarvan zijn zeer de moeite waard. De 3.700 meter hoge Olmoti ligt in het noordoosten van het park. De krater is relatief vlak en is het leefgebied van Masaï, maar ook van dieren als eland, bosbok en soms kuddes buffels. Ideaal voor foto’s van dieren in een ruig decor.

Want hier stroomt water door de krater en er is zelfs een kleine waterval, de Munge. De zes kilometer brede Empakaai-krater heeft ook een meer met veel watervogels, maar het uitzicht vanaf de krater is dramatisch mooi. Beide kraters zijn alleen met een gids te bezoeken en kunnen wandelend worden bezocht.

Wandelen door de beroemde Ngorongoro-krater is verboden, maar het woeste gebied er om heen niet. Met een gids kun je diverse routes nemen, waaronder één langs de rand van de Ngorongoro-krater. Al deze wandelingen kunnen vooraf worden geregeld bij de diverse aanbieders van reizen.

Dit dorpje is een van de meest opmerkelijke archeologische plekken van Tanzania. Hier zijn ingenieuze irrigatiewerken gevonden die zo’n 500 jaar oud zijn. Het water werd via diverse terrassen geleid. Waardoor dit gebied extreem vruchtbaar is. En groen, nu nog.

Wetenschappers denken dat het dorp ooit gesticht is door de Iraqw (die tot de Mbulu worden gerekend), maar zeker is het niet. Ook is onbekend waarom het dorp ooit is verlaten, mogelijk zijn ze verjaagd door de Masaï die hier nu leven. Als je het dorp bezoekt zie je overblijfselen van huizen, graven in een enorme stenenmassa. Engaruka ligt in het noorden van het gebied.

Maar de geschiedenis gaat nog verder terug. Geleerden hebben berekend dat 20 miljoen jaar geleden (al wordt ook wel eens 35 miljoen aangehouden) dit landschap is beginnen te scheuren. De oorzaak zijn de diverse aardplaten die onafhankelijk van elkaar bewegen. Een proces wat bijvoorbeeld ook India na vele miljoenen van Afrika naar Azië bracht.

Een deel van het land schuift langzaam naar het oosten, waardoor de aardkorst op sommige plekken erg dun wordt. Een proces dat overigens nog steeds door gaat. Dit deel wordt tegenwoordig de Great Rift Valley genoemd. Op sommige plekken smelt de dunne aardkorst door de hete lava eronder. Waardoor de lava vrij kan stromen, met talloze vulkanen tot gevolg.

Naast de Ngorongoro kun je in het park ook andere vulkanen zien, zoals Lemagrut, Sadiman, Oldeani, Olmoti, Sirua, Empakaai en de 3.600 meter hoge Lolmalasin. Ze zijn allemaal ouder dan de Ngorongoro. De imposante rij vulkanen liggen in een extreem vruchtbaar gebied. En in het verlengde van de Serengeti-vlakte, waartoe ook de Masai Mara in Kenia behoort.

In dit gebied kun je het gehele jaar op safari, er zijn altijd genoeg dieren te zien. Maar met een beetje planning is het mogelijk de jaarlijkse migratie mee te maken. Wanneer er dus veel meer zebra’s, gnoe’s en Thomsongazelles te zien zijn. Rond december komen de migrerende dieren het gebied binnen (ook de Ngorongoro-krater). In juni trekken deze dieren weer weg op zoek naar verse graslanden.

Van maart tot en met mei kun je hier veel regenbuien verwachten. In november en december trekken geregeld grote onweersbuien over dit gebied.

Het kan hier erg druk worden met jeeps, zeker in juli en augustus. Ondanks dat de overheid de hoeveelheid jeeps reguleert, kan hier een file aan jeeps ontstaan. Zeker als er een neushoorn wordt gespot.

Op de meeste dagen zijn de meeste jeeps hier rond een uur of negen in de ochtend en rond vier uur in de namiddag. Wees slim en ga vroeg op pad.