Ontdek de wilde dieren van Yellowstone

Naast de geisers, bergen, rivieren en kloven biedt Yellowstone een compleet intacte biodiversiteit. Dit houdt in dat alle dieren die hier al eeuwenlang leven nog steeds hier rond lopen. De lijst van beesten die je hier kunt tegen komen is lang. Wat opvalt is dat veel wildlife gewend is geraakt aan mensen. Hierdoor zullen ze zich vaak weinig van je aantrekken.

De kans om wilde dieren tegen te komen in dit uitgestrekte natuurgebied is groot. Maar je kunt je kansen verhogen merkte ik al snel. Waardoor je meer dieren zult zien, maar waardoor de beleving ook intenser wordt. Dit zijn mijn tips naar aanleiding van twee bezoeken aan Yellowstone, een in de winter en een in het late voorjaar en het begin van de zomer.

In een van de bezoekerscentra kun je vragen waar de meeste dieren worden gespot. Zo hebben de bizons een (redelijk) afgebakend leefgebied, terwijl wolven ook het meest worden gezien op een beperkt aantal plekken.

Als je vroeg op de dag op pad gaat zijn je kansen het grootst. Veel dieren worden dan actief en gaan op pad op zoek naar voedsel. Waarbij je geregeld zult worden verrast. Zoals dit bij mij ook diverse keren gebeurde. Zodra het eerste daglicht te zien is kun je op pad. Dit kan te voet, maar ook met de auto.

Ondanks dat de dieren veelal aan de mensen gewend zijn geraakt, zoeken ze liever de rust en ruimte op. Ik heb tijdens mijn bezoek vaak wegen en wandelpaden genomen die iets meer afgelegen waren. Met als gevolg dat ik elke dag wel beren zag, net als elanden en veel meer.

Ook aan het einde van de dag kun je opvallend veel dieren tegen komen. Meestal is het dan minder warm, waardoor dieren weer actiever worden. Het licht is daarnaast vaak ook mooi en zacht. Zeker als de zon schijnt en je het laatste daglicht kunt zien op de vacht van de dieren. Zodat je de mooiste foto's en video's kunt maken.

In Yellowstone worden in het seizoen dagelijks wandelingen met een gids georganiseerd. Geloof het of niet, maar dan zie je opvallend veel dieren. Ik heb hier meerdere excursies met een gids gedaan en deze mensen weten precies hoe dieren zich gedragen. Mede daarom spoten zij veel meer dan de meeste bezoekers.

Van over de gehele wereld komen natuurliefhebbers speciaal naar Yellowstone om dit illustere dier te zien. En dat voor een dier dat hier in jaren zeventig was uitgeroeid. Maar de wolf toont in Yellowstone aan dat hij hier thuishoort. De Lamar-vallei is beroemd vanwege de troepen die daar geregeld worden gezien. De beste kans op een ontmoeting is trouwens in de winter als de dieren in de sneeuw hun prooidieren achterna gaan.
Lees mijn artikel over de wolf

Ook dit is een graag gezien gast bij de meeste bezoekers. De zwarte beer is kleiner dan zijn bruine broer. Deze soort wordt vaak in de bossen gezien. En in de buurt van mensen, zoals campings, buitenwijken en vuilnisplaatsen. Dit is de enige soort ter wereld die in aantallen groeit. De reden; hij past zich aan de mens aan. Het zijn van nature perfecte boomklimmers. Zijn voedsel bestaat uit knoppen, twijgen, bladeren, noten, wortels, vruchten en bessen. Het is een opportunist: als hij vis, insecten, larven, honing tegen komt pakt hij dat. Ook zijn verhalen bekend dat hij zelfs middelgrote zoogdieren heeft gedood. De zwarte beer komt in het gebied (vooral in de bossen) voor, maar wordt minder vaak gezien dan de grizzly.
Lees mijn artikel over de zwarte beer

De Amerikaanse bruine beer is bijzonder om te zien. Deze imposante dieren staan vaak op het verlanglijstje van veel wandelaars en natuurliefhebbers. Op gepaste afstand, want ze kunnen zeer gevaarlijk zijn. Maar als je goed oplet kun je deze dieren veilig van op een afstandje bekijken.
Lees mijn artikel over de bruine beer (of grizzlybeer)

Ooit was dit dier bijna uitgestorven, maar de Amerikaanse bizon kun je nu weer in redelijke aantallen zien. Blanke jagers hebben in de eerste koloniale jaren deze dieren massaal afgeslacht. Inmiddels zijn er diverse grootschalige reddingsoperaties geweest, zodat het dier in het wild weer in redelijke aantallen voorkomt. Waaronder in Yellowstone. Waar naast ‘bearjams’ ook ‘buffalojams’ bestaan als de dieren op hun dooie gemak massaal de weg oversteken. Ze eten vooral gras en leven vaak in groepen. Hun grootste vijand is de wolf. In Yellowstone worden ze vooral gezien in de Hayden Valley en Lamar Valley. Je kunt in een bezoekerscentrum vragen waar ze voor het laatst zijn gezien, het zijn namelijk geen dieren die grote afstanden afleggen.
Lees mijn artikel over de Amerikaanse bizon

Je moet veel geluk hebben om een poema te zien in dit park. Zijn prooidieren zijn vooral herten, konijnen en dergelijke. De afgelopen jaren is de poema ‘gevaarlijker’ voor de mens geworden. Na een aantal aanvallen op wandelaars in Canada worden toeristen gevraagd vooral veel herrie te maken tijdens hun wandelingen. De poema wordt hier overigens zelden gezien, maar komt wel veel in het gebied voor.
Lees mijn artikel over de poema

Van alle roofdieren wordt de coyote het meest gezien. Een behoorlijk deel van de dieren is gewend aan mensen. Sommige worden zelfs gevoerd door mensen, maar deze dieren verliezen hun natuurlijk gedrag en overleven de winter (als de mensen weer weg zijn) niet. Het verschil met een wolf is niet alleen de grootte, maar ook de snuit is veel smaller dan bij een wolf. Je kunt deze dieren hier overal tegen komen.
Lees mijn artikel over de coyote

De rode lynx komt in de gehele VS voor, als ook in een deel van Canada en Mexico. Hij is herkenbaar aan zijn opvallend korte staart, die slechts 10 tot 15 centimeter lang is. De rode lynx jaagt in de schemer op kleine zoogdieren als hazen, maar ook op vossen en wasberen. Dit dier is de meest voorkomende wilde katachtige in Yellowstone, maar de kans dat je hem ziet is klein. Daarom wordt ook gevraagd het te melden aan een parkwachter als je een rode lynx ziet.

De wapiti is een hertachtige. En ze zijn makkelijk te spotten. Sommige wetenschappers zien dit dier als een aparte soort, ook al menen anderen dat het een ondersoort van ons edelhert is. Feit is dat dit hert veel groter is dan het edelhert. Wapiti’s komen geregeld dicht bij de bewoonde wereld. Maar let op: deze dieren hebben meer mensen in de VS en Canada verwondt dan alle beren bij elkaar. Dit omdat veel toeristen erg dichtbij willen komen om een foto te maken. Deze grote herten leven in groepen en worden vooral op de lagere alpenweiden gezien.

Het muildierhert is de meest voorkomende in het park na de wapiti. Ze leven vooral in de bossen, maar zoeken ook hun voedsel op graslanden en open vlaktes in het bos. Muildierherten zijn kleiner dan wapiti’s, veel fijner gebouwd en hebben een zwarte staart. Op hun menu staan vooral boombladeren, twijgjes en jonge scheuten. De beste kans om ze te zien is tijdens een wandeling door de bossen van Yellowstone.

De gaffelbok lijkt op een antilope, maar is dit niet. Hij is de laatste overlevende van een speciale familie Antilocapridae en is volgens geleerden een ver familielid van de herten. Het gewei is bijzonder. De mannetjes hebben hoorns, die bestaat uit een kern van bot met daaromheen een stevige hoornlaag. Net als antilopen. Maar het gewei is vertakt (ook al zijn het slechts twee), wat bij herten voor komt. De gaffelbok leeft op de prairies van Amerika, Canada en Mexico, meestal in groepjes. Deze dieren zijn eenvoudig te herkennen aan hun ranke bouw en witte vlekken rond de kop. Opmerkelijk is dat dier erg snel is, hij kan meer dan 80 km per uur halen, en ze hebben een groot uithoudingsvermogen. Waarschijnlijk is dit om bijvoorbeeld wolven te snel af te zijn. Het noordelijke deel van Yellowstone is bekend vanwege de vele gaffelbokken. Kijk bij de noordelijke ingang of rij de zandweg van Mammoth Hot Springs naar Gardnier.

Ook dit dier is erg populair onder toeristen. De eland is de grootste hertensoort in Noord-Amerika en staat vaak karakteristiek in het water. Dit dier behoort tot dezelfde soort als de elanden die in Noord-Europa rondlopen. Zijn immense gewei valt het meest op, zeker in het najaar als het is volgroeid. Ook hun grote mond en neus vallen op. Ze eten voornamelijk jonge loten van bomen als de grove den, maar ook schors staat op het menu.
Lees mijn artikel over de eland

Het dikhoornschaap leeft in groepen en wordt in de zomer vooral op alpiene weiden gezien waar ze grassen, bladeren en kruiden eten. `s Winters leven ze van struiken, maar eten bijvoorbeeld ook jonge wilgen. Je zult ze hier niet snel zien, maar af en toe worden ze gespot op de Gallatin en Washburn Range en ook op de Absarokas. Op de Dunraven Pass (een onderdeel van de Grand Loop Road die door het park loopt) wordt vaak in de zomer een groep grazende dikhoornschapen gezien.

De Amerikaanse bever is eenvoudig te herkennen aan zijn platte staart. Deze bomenknagers zijn groter dan hun Europese familieleden. Ook zijn de beroemde knaagtanden groter van de Amerikaanse bever. Hun dikke vacht beschermt ze tegen het koude (smelt)water. Hun voedsel bestaat uit bast, bladeren, twijgjes en scheuten. Beverburchten vormen een goede indicatie dat er bevers in de buurt zijn. Deze staples van speciaal afgeknaagde stammen vormen hun overwinterplek en het is de plek waar ze hun jongen krijgen. In Yellowstone leven in bijna alle rivieren bevers, die je het beste vroeg in de ochtend of in de namiddag kunt spotten.

Dit dier is het nationale symbool van Amerika. En een opvallende verschijning met zijn bruine verenpak en witte borst en staart. Zijn scherpe snavel en poten zijn felgeel gekleurd. Zeearenden kunnen tot ruim een meter grot worden en een vleugelwijdte van 2.4 meter hebben. Lang werd deze vogel overal afgeschoten, waardoor hij zelfs dreigde uit te sterven. Inmiddels leven er weer genoeg in de VS en Canada, de enige landen waar het dier voor komt. Meestal worden deze imposante vogels zittend in een boom gezien. Met een beetje geluk zie je ze jagend boven het water vliegen.
Lees mijn artikel over de Amerikaanse zeearend

De geelbuikmarmot dankt zijn naam zijn oranjegele buik. Ze leven in holen en bouwen immense gangenstelsels. Onderzoek toont aan dat sommige burchten meer dan 50 meter lang zijn. Geelbuikmarmotten zijn relatief groot. Deze guitige dieren kunnen meer dan 50 cm lang worden. Op hun menu staan grassen, zaden, wortels, maar ook eieren. Je kunt ze in Yellowstone op talloze plekken tegen komen. De beste tijd is ‘s ochtends als ze zich opwarmen in de zon. In de winter houden ze in hun holen een maandenlange winterslaap.

Ik heb meer nachten doorgebracht in het park. Dit was zowel op de camping als in een hotel. Ik koos hiervoor om lekker vroeg in de ochtend op pad te kunnen. Je hebt een redelijke keuze aan hotels, hostels en appartementen, maar deze zijn erg populair. Wees er dus op tijd bij, zodat je verzekerd bent van je plek.
Bekijk de leukste accommodaties

In juni is het relatief rustig met bezoekers. Dan worden relatief de meeste beren gezien, die na hun winterslaap op zoek zijn naar voedsel. Waarbij ze bijvoorbeeld veel bessen eten. In die maand zijn er ook talloze wilde bloemen te zien. Net als in juli overigens.

De bizons laten in juli hun paargedrag zien, waarbij je soms kunt zien hoe mannetjes met elkaar vechten. In de zomer is het hier wel erg druk met toeristen.

In september kun je zien hoe de elanden elkaar opzoeken om te paren. September en oktober zijn ook relatief rustig wat toeristen betreft. De bomen laten dan hun kleurige bladeren vallen en de dieren bereiden zich voor op de winter.

Wie dit ruige gebied echt wil beleven, komt in de winter. Sneeuw, blauwe luchten en een waterig zonnetje maken het tot een bijzondere bestemming. Zeker in januari en februari, wat de beste tijd is om grijze wolven te zien. Let wel: sommige wegen zijn afgesloten en het kan dan echt koud zijn.

Elk jaar raken hier toeristen gewond. Niet omdat dieren hen aanvallen, maar omdat de mensen te dichtbij komen (meestal voor een foto). Met name herten en bizons staan er om bekend toeristen redelijk dichtbij te laten komen. Totdat het genoeg is en de hoorns in de strijd worden gegooid. Bizons en wapiti’s verwonden hier jaarlijks meer mensen dan beren.